κεφαλικός

-ή, -ό (ΑΜ κεφαλικός, -ή, -ον) [κεφαλή]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται ή αρμόζει στο κεφάλι (α. «κεφαλική φλέβα» β. «κεφαλικός δείκτης» — ο λόγος τού μέγιστου μήκους προς το μέγιστο πλάτος τής κεφαλής πολλαπλασιαζόμενος επί εκατό

γ. «κεφαλικοὶ ἔμπλαστροι», Διοσκ.)

2. αυτός που ανήκει στο άτομο

3. αυτός που επιδρά στο κεφάλι, δηλ. στη ζωή (α. «κεφαλική ποινή» — η καταδίκη σε θάνατο ή η απώλεια τής ελευθερίας και τής ιδιότητας τού πολίτη

β. «κεφαλική δίκη»

Αθανασ.)

νεοελλ.-μσν.

φρ. «κεφαλικός φόρος» — είδος φόρου ο οποίος καταβαλλόταν κυρίως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατ' άτομο από αλλοεθνείς υπηκόους, χαράτσι

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τo κεφαλικόν

α) αρρώστια τού κεφαλιού

β) φάρμακο για αρρώστια τού κεφαλιού

αρχ.

οξύς, κοφτερός («κεφαλικὴ σμίλη» Γαλ.).

επίρρ...

κεφαλικώς (ΑΜ)

με κεφαλική ποινή, με θάνατο

αρχ.

κατά τη μορφή τής κεφαλής, σαν κεφάλι.